Stotteren

Bij stotteren is er een probleem in het vloeiend spreken. De spraak wordt gekenmerkt door het herhalen van klanken ("v-v-vis"), lettergrepen ("wo-wo-wonen") of woorden. Ook kunnen het verlengen van klanken ("vvvvallen") of het blokkeren van de spraak te horen zijn. Deze kenmerken kunnen zowel afzonderlijk als gezamenlijk voorkomen.

Naast het onvloeiende spreken, gaat het stotteren soms gepaard met bewegingen in het gezicht of andere delen van het lichaam. Ook kan iemand die stottert bepaalde woorden gaan vermijden of zich zelfs geheel onttrekken aan spreeksituaties.

Oorzaak van stotteren

Stotteren wordt veroorzaakt door een zwakke aanleg voor de timing van spraakbewegingen. Spieren die normaal gesproken samen zouden moeten werken, doen dit niet of niet op het juiste moment. Vaak is de aanleg voor stotteren erfelijk bepaald, maar dit is niet altijd het geval. Spanning is een grote factor in het in stand houden of verergeren van het stotteren.

Gevolgen van stotteren

Mensen die stotteren kunnen psychische klachten ten aanzien van het spreken ontwikkelen, zoals spreekangst. Ook kunnen minderwaardigheidsgevoelens een rol spelen. Dit kan zijn uitwerking hebben op het sociale vlak of iemand kan hier beroepsmatig problemen mee krijgen.

Wat doet de logopedist?

De logopedist doet onderzoek naar de ernst van het stotteren. De therapie zal zich richten op het accepteren van het stotteren en het meer vloeiend leren praten. Bij ons in de praktijk werkt Richelle alleen met kinderen tot 6 jaar en behandeld zij met de methodes Lidcombe en RESTART-DCM. Meestal sturen wij stotterende clienten (ouder dan 6) door naar een gespecialiseerde stottertherapeut.